- podlec
- A bad person who inspires hatred and contempt
Grandiloquent dictionary. 2006.
podlec
Look at other dictionaries:
podlec — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIb, W. podlecu; lm M. e {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek postępujący w sposób podły; nikczemnik, niegodziwiec : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie podam ręki temu podlecowi. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podleć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, podlećeję, podlećeje, podlećlał, podlećleli {{/stl 8}}– spodleć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się podłym, niegodziwym, nikczemnym : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podlec — I m II, DB. podleca, W. podlecu; lm M. podlece, DB. podleców pot. «człowiek podły; nikczemnik, niegodziwiec» Zachował się jak podlec. II → podlegać … Słownik języka polskiego
podléči — léžem dov., podlézi podlézite; podlégel podlêgla; nam. podléč in podlèč (ẹ ẹ̑) 1. kljub upiranju, pomislekom priti v položaj, da kaj odločilno vpliva na ravnanje, mišljenje: podlegel je njenim čarom, njegovemu govorjenju / poezija je hitro… … Slovar slovenskega knjižnega jezika
подлый — Заимств. не позже XVII в. из польск. яз., в котором podły (первоначально «простонародный») суф. производное от podleć «подчиняться». Подлый буквально «подчиненный», затем «простонародный» … Этимологический словарь русского языка
подлый — Заимствовано из польского языка, в котором podly (первоначально – простонародный ) образовано от podlec – подчиняться . Первоначальное значение слова – принадлежащий к простонародью … Этимологический словарь русского языка Крылова
Gradsko Municipality — Општина Градско Rural municipality region … Wikipedia
nikczemnieć — ndk III, nikczemniećeję, nikczemniećejesz, nikczemniećej, nikczemniećniał, nikczemniećeli «stawać się nikczemnym; podleć, demoralizować się» … Słownik języka polskiego
nikczemnik — m III, DB. a, N. nikczemnikkiem; lm M. nikczemnikicy, DB. ów «człowiek nikczemny; niegodziwiec, podlec, łotr, nędznik» … Słownik języka polskiego
podlegać — ndk I, podlegaćam, podlegaćasz, podlegaćają, podlegaćaj, podlegaćał rzad. podlec dk Vc, podlegaćlegnę, podlegaćlegniesz, podlegaćlegnij, podlegaćległ 1. tylko ndk «być poddanym czyjejś władzy, być zależnym od kogoś» Podlegać czyjejś władzy,… … Słownik języka polskiego
